Kobieta na drodze do samounicestwienia. „Tosca” w Operze Wrocławskiej.

„Rozpaczliwie zależało jej na tym, by zmienić coś w swym życiu, jednocześnie zaś była wybredna – także na swój sposób, piękna – ale mimo to brakowało jej widocznie atutów , by stać się kimś, kto sprostałby jej wyobrażeniom na temat własnej osoby.”(Charles Bukowski) Nie można wierzyć Florii Tosce. Ona sama sobie nie wierzy. Nie ufa … More Kobieta na drodze do samounicestwienia. „Tosca” w Operze Wrocławskiej.

Nekromancja na gruzowisku. „Widma” w Operze Wrocławskiej.

„Ponieważ nadziei brak by odbudować wszystko Ponieważ tkwię w nadziei braku Ponieważ nadziei brak by cofnąć czas Pożądać tego, co inni ofiarowują światu Nie tęskno mi więcej do takich prawideł (Ni wiekowego orła rozpostarcia skrzydeł) Czemuż mam opłakiwać Królestwo obrócone w gruzowisko?” (T. S. Eliot, „Środa Popielcowa”, przekład własny) Powroty po klęsce są zawsze trudne. … More Nekromancja na gruzowisku. „Widma” w Operze Wrocławskiej.

Piękne szaleństwo. „Don Giovanni” w Operze Wrocławskiej.

„Lepiej jednak skończyć nawet w pięknym szaleństwie niż w szarej, nudnej banalności i marazmie.” (S. I. Witkiewicz) Czy zatem lepiej, ciekawiej, oryginalniej jest wystawić najsłynniejszą operę Mozarta tak, by z bohaterów uczynić szaleńców i umieścić ich w miejscu, gdzie będą mogli być sobą nie dusząc się w oparach konwenansów, zamiast serwować widzom kolejną wymuskaną, sztywną … More Piękne szaleństwo. „Don Giovanni” w Operze Wrocławskiej.

Miłość i samotność. „Halka” w Operze Wrocławskiej.

„I niech sobie będą wszyscy mądrzy ze swoimi rozumami, a ja z moją miłością niech sobie będę głupi.” Ta gorzka refleksja mogłaby zrodzić się w głowie nieszczęśliwie zakochanej Halki – refleksja Edwarda Stachury z jego powieści poetyckiej „Siekierezada albo Zima leśnych ludzi”. Główny bohater, poeta, podobnie jak Halka kocha wbrew własnemu rozsądkowi, wbrew osądom społeczności, … More Miłość i samotność. „Halka” w Operze Wrocławskiej.